Op 2 maart 2018 komt poes Lelie niet meer thuis. Broer Lotus blijft verdwaasd, alleen, bij ons in de nieuwe woning vlak tegen het bos 'de Beeltjens' in Westerlo. Na ettelijke berichten en flyers, wandelingen en zoektochten werd haar verdwijning voor mij een pijnlijke les in loslaten.
​
De angststoornis waarmee ik enkele jaren geleden kennismaakte, dook terug op. Het bos dat als een vervloekte duisternis op me afkwam, de zwarte leegte die overal op me loerde, de zinloosheid van het leven die zich opdrong. Welke gedachten (naast medicatie) kon ik gebruiken om mijn geest en lichaam
terug rust en zin te geven?
​
Ook Lotus was zichzelf nog niet. Terwijl hij stilaan wat territorium en rust moest vinden na de verhuis,
kreeg hij het verdict flutd, urinewegeninfectie. Oorzaak? Stress…
​
Sinds 2016 ben ik samen met Ann. Zij verloor haar 14-jarige zoon Maarten door een auto-ongeluk in 2009.
Haar verhalen beklijven een onmenselijke levenslange verwerking van loslaten en aanvaarden.
Het verplicht een mens om te veranderen in denken en voelen.
​
In september 2018 startte ik het laatste jaar ‘grafisch ontwerp en illustratie’ in de academie in Heist op den Berg.
Toen Lotus met een staart van een hazelworm thuiskwam, inspireerde mij dat om een kinderboek als
eindwerk te schrijven en te illustreren over loslaten.
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
Ik heb geprobeerd om gegevens van een enquête i.v.m. loslaten in een zinvolle en ludieke fabel te gieten
en om daarbij mijn beleving van de angststoornis weer te geven in grafische illustraties.
Dit boekje is leesbaar voor kinderen vanaf 10 jaar maar zeker ook voor volwassenen
die van grafische kleurrijke tekeningen houden.
​
Ik draag dit boek op aan mijn partner Ann en haar zoon Maarten,
die bij het publiceren van dit boekje in 2019 net 10 jaar geleden het aardse leven losliet.
​
Het boekje heeft een A5-formaat en telt 64 pagina's.
Na het verhaal is een gedeelte toegevoegd hoe het boekje
gemaakt is en enkele wist-je-datjes.
​
​
Een kijkje binnenin...
